امواج خیال

جمعه بیست و چهارم آذر ۱۴۰۲ - 17:48 - عرفان هزاریان - خیر تر از همیشه درون خودم نگاه می کنم. قعر اندوه مرا می قاپد، پس هر تنهایی افسرده تر از تکرار هر روز ،با ریسمان آرزوهایی که ندارم به عمق یک فاجعه نفوذ می کنم سقوط آزاد، از پست ترین ارتفاعات تو را به نمایش گذاشته ام،و مردمی که. . .انتظار را عادت کرده‌اند چه مایوسانه می خندند .و سقوط آزاد مرا به نظاره نشسته اند. دستی برای نجات کشیده نخواهد شد من با مغزی سنگین در خود سقوط می کنم نفس هایم ،همانند جوهر قلمم تمام خواهند شد و دلم همچون کاغذهای باطله ام مچاله خواهد شد آوخ که درها برای بسته شدن آفریده شد.وقتی در کوچه های بی کسی ام،پرسه میزنم فقط صدای شن های خسته زیر پاهایم را می شنوم سکوت راصدای پای رهگذران نشکسته اند. سکوت را ناله های شن های غریب در حسرت دیدار شکسته‌اند همزاد روح من غمی ست ناگفتنی، که هرشب امتداد کوچه را می پیماید و سپیده دم دلگیر و خسته به کالبدم باز می گردد،تا غروب فردائی دوبارهکه باز تنها شوم.سروده : عرفان هزاریان امواج خیال...ادامه مطلب

جمعه بیست و چهارم آذر ۱۴۰۲ - 17:49 - عرفان هزاریان - درهر قدم ،در لابه لای نفسهایم در فاصله میان ثانیه ها،در سکون و هیاهوبه دنیال چیزی هستمکه گویا اودر من پنهان شده استچیزی شبیه به آرامشازجنس سکوتبسان نور،گاهی احساس میکنمدر جایی دورتر از من ولی در انتظار من است،به دنبال او می‌رومنور را میبینم،میروم آرام و تنهاتا جایی که نور بر فضای دلم تابیده شودو آرامش درون را به من هدیه کندانگار سفری به درون خود را آغاز کرده‌امتلاش می‌کنمگوئی کوششم ذاتیستگوئی میخواهم با خودم آشناتر شومناشناخته های درونم چه آشنا میشوندمیروم تا با ندای درونهمخوانی پیدا کنم،اینگونه آگاه خواهم ماندو با آگاهی ام به گفتگو خواهم نشست.میروم هرجا که او بگویدمیپذیرم هرچه اوبخواهدوتسلیم میمانم هرکجا اوباشد،آرامش درون، گمشده ای که پیدا شد.عرفان هزاریان امواج خیال...ادامه مطلب

جمعه بیست و چهارم آذر ۱۴۰۲ - 17:52 - عرفان هزاریان - شعر فقط شعراست.شعر میوه باغ ذهن استآنچه کاشته ایآنچه با چشماز دروازه باغ دیده ایشعر واژه بندگی سترفتن به اوج دیدن نور است،برای آنکه نور را ببینیباید چشم سر را ببندیچشم دل بگشائیرفتن آسان استوقتی چشمهایت بسته باشدشعر ،سیاست نیست،اقتصاد نیستمذهب نیستفقط نور الهی ستکه بر دل تو تابیدهآن را دریاببه خلوت خود نفوذ کنتو،خود واژه ایواژه ها را رها کنبا هستی بیامیزخود ، آموخته ایآنچه از بیرون به آن مینگریشعر نیستشعر فقط در درون توستهر چه از درون بینیشعر استقافیه هستی هرگز به تنگ نمی آیدعرفان هزاریان امواج خیال...ادامه مطلب

سروده عرفان هزاریان*خداوند گفت،**ما انسان را بصورت موقت به زمین فرستادیم،**اما او خانه ساخت،* امواج خیال...ادامه مطلب

  زمن این کرم بجا نیستکه مرا به خود شکستی من و رنگ تیره وتار تو و روشنی پرستی بشکسته ام چه حاصل دل دردمند خود را دل من شکسته از خود تو چرا کنون شکستی در خانه دلت را تو چگونه باز بستی چه کنم  که در فراقت نکنم خیال مستی تو کنون مرا رها کن که تو هم جفا پرستی ز چه رو به خیره مستان تو نگاه خود نبستی تو مرا خواهی کشت گر به کسی پیوستی مستی از جام وجودم که کنی بدمستی امواج خیال...ادامه مطلب

به خیالم آن که با یاد تو از غصه برستم شوق وصلت به سرم شد و من از شوق تو مستم دامنت گیرم و هرلحظه زنم بوسه به پایت دست من گیر و برویان که مشتاق لبانت هستم کوه یکرنگ صداقت ز میان برداشتی تو گسستی ز من و من به تو می پیوستم باورم شد  که در این منزل ویرانه  جفاست عاقبت آن شده بر من که ز هرساده نگاهی جستم امواج خیال...ادامه مطلب

ما را ز غمت هیچ نشان نیستگر هست در این جا و مکان نیست ای مالک شبها به جهان شمع ترینم از شاپرک قصه خود هیچ ندیدم فرداست در امروز ودیروز تویی تو آن ساقه  از ریشه جدا نیز تویی تو بیداری ما،جمله در آنست که هستیم از بی خبران پرس که ما باده پرستیم خرسند از اینم که دگر از تو جوابی نگرفتم دل بر در میخانه و پا از تو گرفتم ما، دام به هر دست تنیدیم یک عمر نشستیم  و دمی صید ندیدیم  آن شب تو رسیدی  دل ما رفت ا امواج خیال...ادامه مطلب

تو بر من می نگر این دم

که شب شعرم ز تو بارد

شبم را گر چه تنهایم

ولی یک دم تو را شاید

من از شبها گریزان کی شوم؟

آری،که شعرم بی صدا ماند

میان تک تک پرواز خواهش ها 

عطش باری چرا از من جدا ماند؟

تو را بر جان من سوگندت امشب

که بگذاری کمی لبخند چینم 

میان این همه خاموشی ومن

تو را بی خود جدا از بند بینم

امواج خیال...

دستبر سر ز غم و سینه کنم چاک که من افتادم آنقدر ناله کنم زار زنم چونکه چنین افتادم خاک هر دم که شنید ناله من با ترکی خواهد مرد وای از آن روز که من مستم و از دست فلک ناشادم همچو فرهاد زنم تیشه به سر یا چو مجنون ره صحرا گیرم غم خود با که توان گفت که شیرین داند فرهادم قصه شوق قناری به یقینم  در باز قفس است منم آن مرغ مهاجر دل وبالم  همه را  از حسرت دادم امواج خیال...ادامه مطلب

قایقی تنها و خسته

بادبونش دل شکسته

منم اون دریا دلی که

از غم دوری گسسته

تو بریدی بند دل را

لنگرم بر کف نشسته

حالا من بی کس و تنها

شدم آواره تو دریا

می کشونم تا خیالت

چشای خسته خودرا

بخدا هیچکی تو دنیا

مثل من اینجوری تنها

بی کس ویاور و یاری

به کسی نداده دل را

امواج خیال...